2 3 4 5 6 7 8 9 10

Saturday, August 22, 2015

ပစၥဳပၸန္ကုိအသုံးခ်ပါ

      အာ႐ုံကုိ ပစၥဳပၸန္တည္႔တည္႔တြင္မထားဘဲခုန္ေက်ာ္၍ေတြးျခင္း၊ပူပန္ျခင္း၊ေၾကာင္႔ၾကျခင္း တုိ႔မည္သည္ လူသတၱ၀ါတုိ႔၏ ဆင္းရဲၾကရေသာအေၾကာင္းရင္းႀကီးတစ္ပါးျဖစ္၏။ျဖစ္ခဲ႔ၿပီးေသာ အတိတ္ကုိေတြးယူ ပူပန္ျခင္း သည္လည္း လူသတၱ၀ါတုိ႔၏ဆင္းရဲၾကရေသာအေၾကာင္းရင္းႀကီး တစ္ပါးပင္ျဖစ္၏။ ပစၥဳပၸန္၌ အလုပ္ကုိ အက်ဳိးရွိေအာင္လုပ္ျခင္းသည္သာလုိအပ္ေသာလမ္းမွန္ျဖစ္သည္။
ေငြဥေဒါင္း၊ဗုဒၶစာပန္းခ်ီ -ဒုတိယတြဲ၊ယက္ကန္းမယ္

ကမာၻႀကီးေပၚမွာလူသားတစ္ဦးရယ္လုိ႔မွျဖစ္လာခဲ႔ရင္ကုိယ္႔ကမာၻမွာ၊ကုိယ္႔ႏုိင္ငံမွာ၊ကုိယ္႔ၿမဳိ႔မွာ၊ ကုိယ္႔နာမည္ တစ္လုံး ထင္က်န္ရစ္ေအာင္ မေသခင္ျပဳလုပ္ခဲ႔ခ်င္တဲ ႔ စိတ္ထားေလးလူတိုင္းကုိယ္စီမွာ ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္႔နာမည္ေကာင္းတစ္လုံးပတ္၀န္းက်င္မွာထင္က်န္ရစ္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္႔ရဲ႔အာ႐ုံေတြကုိ ပစၥဳပၸန္မွာ ထားသင္႔ပါတယ္။ အတိတ္ကစိတ္ညစ္ဖြယ္အ ျဖစ္အပ်က္ေတြကုိေတြးၿပီးေနာင္တ ရေနမယ္႔အစား လက္ရွိ ကုိယ္႔ရဲ႔စိတ္ကုိျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေအာင္ထားၿပီးအမ်ားအတြက္၊ ကုိယ္႔အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္႔ အလုပ္တစ္ခုကုိ လုပ္ပါ။ အနာဂတ္ကလည္း မေသခ်ာတဲ႔ အရာတစ္ခုပါ။ အနာဂတ္ကုိေတြးၿပီး စုိးရိမ္ေသာကေရာက္မေန ပါနဲ႔။
ပစၥဳပၸန္တုိင္းကုိအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ႀကဳိးစားၿပီးဖန္တီးေနသူတစ္ေယာက္အတြက္အနာဂတ္ ဟာေတြးၿပီး ပူပင္စရာ မလုိေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာလက္ရွိလုပ္ရမယ္႔အလုပ္၊ေျဖရွင္းရမယ္႔ျပႆနာေတြကုိျဖစ္ႏုိင္ရင္ေရွာင္ပုန္း ခ်င္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိေရွာင္ပုန္းလုိ႔ေရာအလုပ္ေတြ၊ျပႆနာေတြကၿပီးျပတ္သြားသလား ဆုိေတာ႔မၿပီးျပတ္ ပါဘူး။ ပုိၿပီး႐ႈပ္ေထြးတဲ႔အလုပ္ေတြ၊ျပႆနာေတြကုိရင္ဆုိင္ၾကရတာပါပဲ။ စာေရးဆရာမင္းခုိက္စုိးစန္(Dr.ေက်ာ္စုိး)ေရးတဲ႔ ကေလးအေတြး အက္ေဆးထဲကလုိေပါ႔။ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ မုိးရြာထဲမွာ ထီးမပါဘဲ ရပ္ေနပါတယ္။ တစ္ကုိယ္လုံးလည္းမုိးရႊဲလုိ႔ေပါ႔။ ဒါကုိလူႀကီးတစ္ေယာက္ကျမင္ေတာ ႔ “သားဘာျဖစ္လုိ ႔ မုိးရြာထဲမွာရပ္ေန
ရတာလဲ”လုိ႔ေမးတဲ႔အခါကေလးက “သားအေမကေရခ်ဳိးေပးမွာေၾကာက္လုိ႔ပုန္းေနတာ”ပါတဲ႔။ 

အဲဒီလုိပါပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပစၥဳပၸန္မွာ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ႔ ျပႆနာေတြကုိေရွာင္ပုန္း မိရာက ပုိၿပီးႀကီးမားတဲ႔ ျပႆနာေတြကုိ လက္ေတြ႔ရင္ဆုိင္ရေတာ႔တာပါပဲ။
လူေတြရဲ႔ ေကာင္းျခင္း၊ဆုိးျခင္းေတြကုိဖန္တီးေပးေနတာကေတာ႔ပစၥဳပၸန္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စိတ္အာ႐ုံပါပဲ။ စိတ္ဟာထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရေပမယ္႔ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ရာအင္မတန္ခက္ခဲလွပါတယ္။ အဲဒီလုိထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ခက္တဲ႔စိတ္ကုိ သတိတရားလက္ကုိင္ထားၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။“စိတ္တစ္ခုကုိႏုိင္လွ်င္ ကိေလသာအကုန္ေသတယ္” ဆုိၿပီး ဗုဒၶေဟာၾကားထားတဲ႔ အတုိင္း စိတ္ကုိႏုိင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ပဲ႔ကုိင္ႏုိင္ရင္ေလာကီေရာ ၊ေလာကုတၱရာပါ အက်ဳိးမ်ားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အလုပ္ေတြကမ်ားၿပီး စိတ္ပင္ပန္းတဲ႔အခါ ဘ၀ကုိၿငီးေငြ႔လာတဲ႔အခါ ထင္ရာစုိင္းလုပ္မိၿပီး မွားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိအခါမ်ဳိးမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ စည္းေဘာင္ေတြကုိ
ေမ႔ေဖ်ာက္ၿပီး စိတ္ကုိ အပန္းေျဖေပးပါ။
       ကမာၻေလာကႀကီးကေတာ႔ သဘာ၀အတုိင္း လည္ပတ္ေနဦးမွာပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ေမြးဖြားလာတယ္ ။ အသက္ရွင္ေနထုိင္တယ္။ေသဆုံးသြားတယ္။ ဒါဟာသဘာ၀ပါပဲ။ သဘာ၀ေလာကႀကီးကုိ အံတုဖုိ႔ မႀကဳိးစားပါနဲ႔။ တန္ဖုိးရွိတဲ႔အခ်ိန္ေတြကုန္ဆုံးသြားလိမ္႔မယ္။ကုိယ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ရစဥ္ ပစၥဳပၸန္ကာလ အတြင္းမွာ လုပ္သင္႔တာကုိ လုပ္ၿပီး ဘ၀ကုိ အဓိပၸယ္ရွိစြာေနထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ႀကဳိးစားပါ။
မေန့က မွားခဲ႔တာမုိက္ခဲ႔တာေတြကုိ ေမ႔ေဖ်ာက္ၿပီး ဒီေန႔မမွားမိေအာင္ မမုိက္မိေအာင္ကုိယ္႔ရဲ႔ စိတ္အာ႐ုံေတြ ကုိထိန္းခ်ဳပ္ပါ။ကုိယ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ခဲ႔တဲ႔ ကာလတစ္ခုလုံးကုိ ျခဳံၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါအနည္းငယ္မွားခဲ႔ မိ တာ မုိက္ခဲ႔မိတာေတြကုိေတာ႔ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ လူတုိင္း ခြင္႔လႊတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။
“မမွားေသာေရွ႔ေန၊မေသေသာေဆးသမားမရွိ”ဆုိတဲ႔ ဆုိ႐ုိးအတုိင္းေပါ႔။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေလာက္ မွားခဲ႔မိ တာနဲ႔ တစ္ဘ၀လုံး မမွားႏုိင္ပါဘူး။ဘ၀ကုိေနာက္ျပန္ၾကည္႔တဲ႔အခါေနာင္တမရွိေစဖုိ႔ လက္ရွိပစၥဳပၸန္အခ်ိန္တုိင္းကုိ တန္ဖုိးရွိရွိ အသုံးခ်ပါ။

 


Posted by ဘုန္းျမင္႔ၿငိမ္း on December 29, 2009 at 11:01pm 

 
 

လူနဲ႔သစ္ပင္


လူေတြ အရပ္ရွည္လာသလို
သစ္ပင္ေတြလည္း အရပ္ရွည္လာတယ္ ..


လူက ေအာက္ဆီဂ်င္လိုအပ္သလို
သစ္ပင္ေတြကလည္း ေအာက္ဆီဂ်င္လိုအပ္တယ္ ..
လူေတြ ေရငတ္သလို
သစ္ပင္ေတြလည္း ေရငတ္တယ္ ...

မိုးေခါင္ေရရွား ရပ္ဝန္းမွာ
လူက ေရတြင္းနက္နက္တူးၿပီး အသက္ရွင္သလို
သစ္ပင္ေတြက အျမစ္နက္နက္တူးၿပီး အသက္ရွင္တယ္ ..

လူေတြက အမိုးအကာနဲ႔ အရိပ္ကုိရွာတယ္
သစ္ပင္ေတြက အကိုင္းအခက္အရြက္ေတြနဲ႔ အရိပ္ကုိေပးတယ္ ..။

လူေတြက သစ္ပင္ေတြကုိ ခုတ္ျဖတ္သတ္တယ္
သစ္ပင္ေတြက လူေတြကုိ ခုတ္ျဖတ္ မသတ္ခဲ့ဘူး ..

လူေတြက မတူကြဲျပားတဲ့ ဘာသာတရားေတြမွာ
ကုိးကြယ္မႈကၽြံရင္း အခ်င္းခ်င္း ရန္သတ္ၾက၊
သစ္ပင္ေတြက သစၥာတရားကုိ ကုိးကြယ္ရင္း
ေတာအုပ္အျဖစ္ စုစုစည္းစည္း ..

လူေတြက လူအခ်င္းခ်င္း အမဲလိုက္ၾကစဥ္
သစ္ပင္ေတြက သစ္ပင္အခ်င္းခ်င္း ေအးအတူ ပူအမွ် ..

လူဟာ သစ္ပင္ကုိမွီရင္း တခ်ဳိ႕ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တယ္ေျပာၾက
သစ္ပင္က ေျမကမၻာကုိ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ သစၥာျမဲၾကတယ္ ..

လူေတြ ေျခေထာက္နဲ႔ ကမၻာပတ္ၾက
သစ္ပင္ေတြက အေရြ႕မရွိဘဲ လိုရာခရီးကုိ ဆိုက္ခဲ့တယ္ ..

လူေတြ ငိုသလို
သစ္ပင္ေတြ မငိုေႂကြးၾကဘူး ..

လူေတြ အၿငိဳးအေတးႀကီးသလို
သစ္ပင္ေတြ ရန္လိုခံခက္ အမ်က္မထြက္ၾကဘူး ..

လူေတြ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနသလို
သစ္ပင္ေတြ ထမီအမ်ဳိးမ်ဳိး လဲမဝတ္ခဲ့ဘူး ..

လူေတြ လက္ေတြ႔ဘဝက ထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားခ်ိန္
သစ္ပင္ေတြ ေနရင္းအရပ္မွာ ရပ္ျမဲ ရပ္ရင္း ...

လူေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းဟာ စစ္ပြဲေတြကုိ ဖန္ဆင္းခ်ိန္
သစ္ပင္ေတြရဲ႕ ေမတၱာတရားမွာ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္ ...။


ကမာပုလဲ

Recent Posts

လစဥ္အလုိက္ တင္ခဲ့ေသာ ပိုစ့္မ်ား

Popular Posts

ျမန္မာ့ေျမ

erer-outer'>